محدودیت‌های کرونایی باعث کاهش چشمگیر سفرهایی شده که در آن نیروهای داوطلب با هماهنگی سازمان‌های مردم‌نهاد چند روزی و یا مدتی را به مناطق محروم و کمتر برخوردار برای انجام «فعالیت‌های داوطلبانه» سفر می‌کنند. شاید این اتفاق فرصتی باشد تا به این نکته فکر کنیم که آیا چنین فعالیت‌هایی اساسا به نفع جوامع میزبان و محلی هستند یا در نهایت بیشتر به نفع نیروهای داوطلب «خیرخواه» تمام می‌شوند.
آلیسون کارنی، موسسه مشاوره سازمان‌های غیرانتفاعی واشنگتن در مذمت نصحیت‌های ناخواسته، نصحیت‌های طعنه‌آمیز بخش خصوصی به سازمان‌های مردم‌نهاد چند سال پیش بود که با چند دوست که در شرکت‌های بزرگ و موفق تبلیغاتی کار می‌کردند درباره عملکرد سازمان غیرانتفاعی‌مان مشورت می‌کردم. چند نمونه از گزارش فعالیت‌هایمان، وب‌سایت، و پست‌های شبکه اجتماعی را نشان‌شان دادم […]
سیار پیش آمده که حتی کارکنان سازمان‌های مردم‌نهاد مطالبه‌گری را با فعالیت‌های فردی و جمعی در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، یا اقتصادی و فرهنگی اشتباه گرفته‌اند. مطالبه‌گری را اینطور تعریف می‌کنیم:
روشی نظام‌مند و راهبردی برای اثرگذاری بر سیاست‌گذاری‌های دولتی، عمومی و نهادی، قوانین، و ایجاد تغییر. در این مقاله به سه روش مطالبه‌گری برای سازمان‌های مردم نهاد اشاره می‌کنیم: مطالبه‌گری توسط مردم، همراه مردم، و برای مردم
چرا 80 درصد موسسات غیرانتفاعی آمریکا توسط سفیدپوستان مدیریت می‌شوند؟ مدیران سفیدپوست درباره تنوع نژادی، وحدت و کثرت صحبت می‌کنند و درباره آن شعارهای زیبا در میان اهداف و ماموریت‌هایشان می‌نویسند. یا حتی حضور کارمندانشان را که از اقلیت‌ها هستند طوری پررنگ می‌کنند انگار ستاره‌های راک را استخدام کرده‌اند. ترجمه‌ای از مقاله تومکین ارائه می‌شود که به خوبی نشان داده سفید پوستان چگونه صنعت موسسات غیرانتفاعی در آمریکا را به تصرف خود درآورند.
در دنیا بیش از 70 میلیون پناهجو از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها در برابر کرونا هستند که بسیاری از آنها مقیم هیچ کشوری نبوده و در انتظار عبور از مرزها و ورود به کشورهایی هستند که دولت‌هایشان در این دوران مرزها را بسته و رفتار شایسته‌ای با آنها ندارند. نقش NGOها در کاهش آسیب‌های متوجه پناهجویان در بحران کرونا و مدافعه‌گری از حقوق آنها به خصوص در برابر دولت‌ها چیست؟ در این مقاله نمونه‌هایی از فعالیت، نقش‌آفرینی، و همچنین کم‌توانی NGOها در حمایت از پناهجویان در بحران کرونا بررسی می‌شود.
گزارش: حمایت‌های موجود از کسب و کارهای کوچک و متوسط در شرایط شیوع کوئید-19 در سایر کشورها. تهیه شده در بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان. برای همراهی با شبکه کمک (کارگروه مهار کرونا) و شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه
چگونه بحران‌های زندگی‌مان را مدیریت کنیم؟
آیا تعریف مشخصی از بحران داریم؟ به چه شرایطی شرایط بحرانی می‌گوییم؟ این روزها که بحران شیوع ویروس کرونا بر سر زبان‌هاست، آیا فکر کرده‌ایم آیا اصلا این شیوع که بحران است؟ اگر بله در چه سطحی از زندگی ما وارد شده‌است؟ و چگونه باید مدیریتش کنیم؟
بر اثر شیوع ویروس کرونا، در دنیا مردمان شرق آسیا و آنهایی که ظاهرشان به شرق آسیایی‌ها می‌خورد بیشتر از پیش مورد حملات نژادگرایانه و آزار و اذیت قرار می‌گیرند. رسانه‌های احساسی به این تمایلات نژادگرایانه و کلیشه‌های ضد قومیتی دامن می‌زنند و عزمی جدی برای مبارزه با آن لازم است.
دکتر افتخارزاده مدیر عامل جوان موسسه آتناست. زهرا که به همراه کارشناسان و داوطلبان آتنا اولین خانه امن غیردولتی در ایران را مدیریت می‌کند، داروسازی خوانده و پس از پایان تحصیلاتش دوباره کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی گرفته تا بتواند تجربه‌اش را با دانش تخصصی ترکیب کند و نگرش عمیقتری به مسائل اجتماعی و به خصوص مسائل زنان داشته باشد. گپ ما در ضربان با زهرا افتخارزاده را بخوانید.
پیتر سینگر فیلسوف اخلاق و انسان‌دوست استرالیایی‌تبار نویسنده این کتاب است که اخیرا توسط آرمین نیاکان به فارسی ترجمه شده و نشر نی آن را چاپ کرده‌است. پیتر سینگر در این کتاب تلاش می‌کند تا درکی نو از اصلاح الگوهای مصرف و مشارکت در امور خیریه به خوانندگان خود عرضه دارد وی در کتاب خود نشان می‌دهد انسان امروزی چگونه می‌تواند با دوری از مصرف‌زدگی به شکل موثری در امور خیر و نوع‌دوستانه مشارکت داشته باشد.
