نخستین نشست رسمی وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی؛ «جناب آقای دکتر احمد میدری» با فعالین اجتماعی و مدیران سازمان‌های مردم‌نهاد برگزار شد
این نشست با همت شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه در تاریخ هفدهم شهریور سال ۱۴۰۳ برگزار شد.
حضور بیش از ۱۶۰ نماینده از سازمان‌های مردم‌نهاد که به شکل حضوری و آنلاین در این برنامه مشارکت داشتند؛ زیبنده‌ی این رویداد بود.
همچنین حضور جناب آقای دکتر احمد میدری؛ وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی، سرکار خانم فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت، جناب آقای علیرضا آتشک مدیرعامل شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه و جناب آقای دکتر محمود اولیایی نایب رییس شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه بر غنای این رویداد افزوده بود.
در ادامه گزارشی کامل از این نشست خدمت شما ارائه می‌گردد:
خرسندم از اینکه یکی از عزیزان یک درصدی جامعه، امروز وزیر وزارتخانه‌ی تعاون کار و رفاه اجتماعی هستند
محمود اولیایی؛ نایب رئیس هیئت مدیره شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه در ابتدای برنامه به رسم ادب و جهت عرض خیر مقدم سخنانی را مطرح کرد: عرض سلام و ادب و احترام دارم خدمت شما مدیران و نمایندگان محترم سازمان‌های خیریه و مردم‌نهاد، اعضا محترم شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه؛ شمایی که جزو یک درصد جامعه هستید که از دغدغه‌های خودتان گذشته‌اید و وقت و دارایی گران‌بهای‌تان را فراتر از خود و خانواده در خدمت توسعه پایدار جامعه به کار گرفته‌اید.
اولیایی ادامه داد: به نمایندگی از شما بزرگواران و به نمایندگی از شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه که پلتفرم ارتباطی شما عزیزان باهم است؛ تبریک عرض می‌کنم خدمت جناب آقای دکتر میدری، سرکار خانم دکتر مهاجرانی و خوش‌آمد می‌گویم حضورشان را در این جمع صمیمی و خرسندم از اینکه یکی از همان عزیزان یک درصدی جامعه؛ «جناب آقای دکتر میدری» امروز وزیر وزارتخانهای هستند که دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی است. شاید تنها وزارتخانهای در کشور که هم در حوزه اقتصاد فعال است هم در حوزه توانمندسازی جامعه، هم در حوزه حمایت‌گری.
وی در ادامه درخصوص دکتر میدری مطالبی را بیان کرد: با شناختی که از جناب آقای دکتر میدری دارم و مدت محدودی که در اتاق بازرگانی سعادت همکاری کوتاه‌مدت با ایشان را داشتم می‌دانم که ایشان علاوه بر مسلح بودن به علم اقتصاد و مبانی توسعه پایدار، دغدغه‌مند جامعه هستند؛ بنده شاهد دغدغه ایشان در این زمینه بوده‌ام و بنابراین با حضور ایشان در پست وزارت حتما این دغدغه‌ها دوچندان خواهد شد و طبیعتا این امر مسئولیت سنگینی را به عهده ایشان خواهد گذاشت.
اولیایی در ادامه گفت: نکته کلیدی سخن بنده فارغ از آمار و اطلاعات و تعریف عملکرد شبکه ملی و بیان مسائلی که مسلما خود جناب دکتر نسبت به آنها آگاهی دارند؛ در این زمان کوتاه این است که اگر وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در حوزه‌های اقتصادی و توانمندسازی کارش را درست انجام دهد؛ ورودی موسسات خیریه و سازمان‌های مردم‌نهاد کم خواهد شد. بنابراین انتظار ما از جناب دکتر این است که برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی توجه ویژه‌ای داشته باشند به سازمان‌های اقتصادی‌ای که متولی کارآفرینی و کمک به صندوق‌های بازنشستگی هستند؛ چرا که اگر شستا و یا سازمان تامین اجتماعی درست به وظیفه خود عمل کنند؛ امروزه موسسات خیریه با مراجعین کمتری روبرو خواهند شد. سازمان تامین اجتماعی با مشکلاتی که برای کارآفرینان ایجاد می‌کند موجب تعدیل نیرو در این سازمان‌ها و تبدیل این نیروها به خدمت گیرندگان از موسسات خیریه و ایجاد مشکلاتی از این قبیل در جامعه می‌شود. شاید تنها قشری که اگر روزی مراجعه‌کنندگانی نداشته باشند؛ خوشحال می‌شوند همین سازمان‌های مردم‌نهاد باشند از همین روی ما امیدوار به حرکت به این سمت با عملکرد درست نهادهای اقتصادی زیر نظر وزارتخانه شما هستیم.
نایب رئیس هیئت مدیره شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه در ادامه افزود: نکته دوم من، در زمینه توانمندسازی سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای است؛ به‌نظر می‌رسد سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای آن‌طور که باید و شاید در این سال‌ها نقش خودش را ایفا نکرده است؛ ما در شبکه ملی با توان بسیاری از عزیزان حاضر در این جمع که در زمینه مهارت‌آموزی بچه‌های دبیرستانی و هنرستانی و اشتغال‌زایی در جامعه کار می‌کنند؛ آمادگی داریم در کنار سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای دنبال کننده این موضوع باشیم چرا که همه ما بر جمله «پیشگیری مقدم بر درمان است» اتفاق‌نظر داریم.
اولیایی ادامه داد: طبیعتا بعد از همه این موارد سازمان بهزیستی است که انتظار می‌رود انشاالله با درایت وزیر محترم و با بهره‌گیری از نظرات این جمع فرهیخته که واقعا دغدغه‌مند جامعه هستند و تخصص بسیاری در حوزه حمایت‌گری در بخش‌های مختلف دارند؛ بتوان سازمان بهزیستی کشور را با نگاهی تحول‌خواه به سمتی برد که پاسخ‌گوی نیازهای واقعی جامعه باشد و به دور از سیاست‌زدگی و آن‌چیزی که موجب ناکارآمدی این دستگاه شود عمل کند.
اولیایی در پایان ضمن تقدیر از همه حاضرین و ضمن تشریح جایگاه شبکه ملی افزود: علاوه بر نمایندگان سازمان‌های مردم‌نهادی که انشاالله براساس قرعه‌کشی در این برنامه صحبت خواهند کرد از سایر عزیزان درخواست دارم که نقطه‌نظرات خود را مرقوم فرمایند تا انشاالله از طریق شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه با پشتوانه حضور ارزشمند بیش از ۲۲۰ موسسه عضو آن و انشاالله کارگروهی دائمی که در این زمینه شکل خواهد گرفت به وزیر محترم منتقل گردد و این ارتباط در جهت رفع مشکلات سازمان‌های مردم‌نهاد همواره از این طریق برقرار باشد.
اینکه ما الان راحت کنار یک وزیر نشسته‌ایم مصداق «از جنس سازمان‌های مردم‌نهاد بودن» ایشان است
علیرضا آتشک مدیرعامل شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه در ادامه ضمن خوش‌آمدگویی به بیان توضیحاتی پرداخت: سلام عرض می‌کنم خدمت همه دوستان و خیر مقدم عرض می‌کنم خدمت جناب آقای دکتر میدری که مردی هستند از جنس سازمان‌های مردم‌نهاد؛ همین‌که ما الان راحت کنار یک وزیر نشسته‌ایم دقیقا مصداق این امر است. همچنین عرض ادب داریم خدمت سرکار خانم مهاجرانی که خودشان از اعضای هیئت امنای یکی از سازمان‌های مردم‌نهاد هستند و حال دل همه ما را بسیار خوب می‌دانند.
آتشک در ادامه توضیحاتی درخصوص فرآیند برگزاری این نشست داد و گفت: وزیر محترم در همان روز تودیع و معارفه خودشان با بنده تماس گرفتند و به من گفتند ما قصد داریم از نگاه و نظرات عزیزان فعال در سازمان‌های مردم‌نهاد در جهت بهبود وضعیت جامعه هدف استفاده کنیم و این شد که در این فرصت کم این نشست تدارک دیده شد و امیدواریم نتیجه این جلسه انشاالله منجر به خیر در جامعه هدف موسسات گردد. اجازه دهید سخن را کوتاه کنم و فرصت خودم را به یک یا دو نفر از بزرگانی که امکان ثبت‌نام و سخنرانی برای آنان فراهم نشده بود بسپارم، البته ابتدا شنونده سخنان سرکار خانم مهاجرانی سخنگوی محترم دولت و سخنان ابتدایی جناب آقای دکتر میدری وزیر محترم خواهیم بود و پس از آن وارد فرآیند قرعه‌کشی و صحبت فعالین اجتماعی نمایندگان موسسات سازمان‌های مردم‌نهاد خواهیم شد.
سمن‌ها گل‌هایی هستند که باعث می‌شوند دیوار کج جامعه ما زیبا به‌نظر بیاید
فاطمه مهاجرانی؛ سخنگوی دولت در ادامه‌ی نشست ضمن عرض سلام و خرسندی بابت حضور در این جمع با اشاره به مشکلات به‌وجود آمده برای سیستم صوتی محل برگزاری نشست خطاب به حاضرین گفت: می‌دانید که چرا سیستم‌های صوتی ما هیچ وقت درست نمی‌شود؟ و در تمامی مراسمات بزرگ بین‌المللی ما نیز، سیستم‌های صوتی گاها دچار مشکل می‌شوند؟ سیستم صوتی از آن سیستم‌هایی است که خروجی آن به سرعت قابل مشاهده است؛ یا جیغ می‌زند با قطع می‌شود به همین دلیل نواقص آن بسیار عینی و در چشم است در اصل مابقی سیستم‌های ما هم همین‌طور هستند ولی کمتر دیده می‌شوند؛ دلیل این مشکل هم این است که ما به سیستم‌ها توجه نمی‌کنیم. من این جمله را از دکتر میدری وام می‌گیرم «فقر خروجی سیستم است» ما در جامعه شاهد افزایش فقر هستیم چون سیستم‌ها درست کار نمی‌کنند. ولی این نکته را متذکر شویم که وقتی در جامعه سیستم‌ها درست عمل نمی‌کنند؛ سیستم‌های خودجوشی متولد می‌شوند به نام سازمان‌های مردم‌نهاد یا سمن‌ها، حتی در کشورهایی که سیستم‌ها خوب عمل می‌کنند هم باز دوباره به دلیل نیاز خود ما به این سازمان‌ها شاهد تولد این سازمان‌ها هستیم.
مهاجرانی در ادامه با اشاره به جمله‌ای از شوپنهاور ادامه داد: «چرا دردی که درد من نیست درد من می‌شود؟» این درد درد من نیست ولی چرا من را آزار می‌دهد؟ حقیقت این است که تمام شما عزیزانی که اینجا نشسته‌اید؛ دقیقا مصداق همین جمله هستید؛ چرا که ما انسان‌ها به خیر جمعی نیاز داریم و فقط برای اینکه به دیگران کمک کنیم کار خیر نمی‌کنیم بلکه برای اینکه خیلی از اوقات خودمان به آن کار خیر نیاز داریم کار خیر می‌کنیم و با این کار حال خودمان بیشتر از بقیه خوب می‌شود؛ مصداق بارز این امر کشورهای حوزه اسکاندیناوی هستند که باوجود شاخص رفاه بسیار بالا، سازمان‌های مردم‌نهاد بسیار زیادی هم دارند.
سخنگوی دولت در ادامه درخصوص نقش سمن‌ها ادامه داد: حقیقت امر این است که اگر در سال‌هایی که گذشت سمن‌ها نبودند معلوم نبود در حوزه‌های مختلف اعم از آموزش،بهداشت، کار و… چه اتفاقاتی در جامعه می‌افتاد؛ سمن‌ها گل‌هایی هستند که باعث می‌شوند دیوار کج جامعه ما زیبا به‌نظر بیاید.
مهاجرانی در پایان گفت: از اینکه در اینجا و در کنار شما عزیزان و برادر ارجمندم جناب میدری به‌عنوان وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی هستم احساس غرور می‌کنم چون می‌دانم ایشان از جنس کار، تغییر و تاثیر هستند و به امید خداوند این وزارتخانه را از آنچه که گرفته‌اند بهتر تحویل خواهند داد. به جهت اینکه ترجیح می‌دهم بیشتر شنونده سخنان دوستان باشم با یک جمله عرضم را تمام می‌کنم؛ این جمله مهم اگر اشتباه نکنم متعلق به مارکز است و می‌گوید «دنیا را از آنچه گرفته‌اید بهتر تحویل بدهید؛ خواه با کاشتن یک گل خواه با تربیت یک فرزند، خواه با نوشتن یک کتاب» و مطمئنا شما کسانی هستید که دنیا را از آنچه تحویل گرفته‌اید بهتر تحویل خواهید داد و امیدوارم آقای دکتر میدری و من هم در قامت کسانی که در دولت هستیم بهتر تحویل بدهیم. بسیار سپاسگزارم.
آغاز یک همکاری چهارساله با شبکه ملی
دکتر احمد میدری؛ وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در ادامه و در بخش اول سخنرانی خود در این نشست خطاب به حاضرین ضمن سپاس از پذیرش دعوت خود و شبکه ملی گفت: حسن نظر و لطف دوستان کار را بر من سخت می‌کند. دوستان ویژگی‌هایی را که خودشان واجد آن هستند به من نسبت می‌دهند، انشاالله همین‌طور باشد که این عزیزان فرمودند و انشاالله با کمک شما عزیزان بتوانیم کارنامه متفاوتی را ارائه بدهیم.
میدری در ادامه درخصوص دلیل شکل‌گیری این نشست گفت: درخواست بنده برای برگزاری این جلسه به این خاطر است که اعتقاد من بر این است که نه‌تنها حوزه بهزیستی و رفاه اجتماعی بلکه هیچ حوزه‌ای را بدون مشارکت مردم نمی‌توان بهبود بخشید؛ از حوزه امنیت گرفته، تا حوزه اقتصاد، فرهنگ و موارد دیگر و فقط این تعامل است که می‌تواند سرنوشت جوامع را تغییر دهد و در تاریخ و تمام جهان هم این قاعده حاکم بوده است. اما نحوه قرار گرفتن در یک تعامل مثبت یک فناوری است که حداقل من زیاد نمی‌دانم و بر آن مسلط نیستم و در جامعه هم کمتر مشاهده شده است. یک آیه‌ای هست که من همیشه از آن الهام می‌گیرم و حس می‌کنم شایسته است که در اینجا هم گفته شود؛ «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» آیه 200 سوره آل عمران. شرط اینکه ما بتوانیم رابطه داشته باشیم این است که ابتدا خودمان صبر پیشه کنیم و دیگران را به صبر دعوت کنیم و بعد بتوانیم یک ارتباط موثر داشته باشیم. بین دولت و جامعه هم در واقع باید این ارتباط برقرار باشد تا بعد از اینکه این کار انجام شد بتوانیم به رستگاری و شکوفایی دست پیدا بکنیم. در طی هشت سال سابقه گذشته بنده در معاونت رفاه نمونه‌های موفقی از ارتباطات دوطرفه موفق با سازمان‌های مردم‌نهاد داشتیم اما در سطحی بسیار محدود که با این مقدار واقعا نمی‌شود تحولی ملموس ایجاد کرد. این عدم ارتباط فقط ضعف یک‌طرف نیست و ممکن است هر دو طرف را شامل شود.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ادامه داد: من در زمانی که در دولت نبودم در میز گردی با حضور سازمان‌های مردم‌نهاد گفتم؛ نقشی که موسسات مردم‌نهاد برای خود تعریف کرده‌اند مطالبه‌گری است که این مطالبه‌گری در اینجا در اصل ترجمه غلطی از Advocacy است که در دنیای غرب به حمایت طلبی مرسوم است؛ یعنی ما حقی داریم و راه را می‌دانیم و دیگران باید بیایند کمک کنند، حداقل این حق را بشنوند و وضعیت موجود را تغییر دهند. اما دیوارهایی که ایجاد کرده‌ایم، چه دیوارهایی که بروکراسی ما ایجاد کرده و مانع تعامل درست آن با جامعه شده و چه آن طرف دیوار بی‌اعتمادی که از جامعه به دولت هم منتقل شده مانع ایفای درست این نقش می‌شوند. اما اینکه ما چگونه می‌توانیم این نقش را درست انجام دهیم ملاک است؛ خواسته من این است که پیشنهاداتی که توسط هرکدام از دوستان مطرح می‌شود تبدیل به پروژه‌ای شود که این طرف بداند چه کار می‌کند و سعی کنیم با این گام نو تمام این تصورات نادرست متقابل که خیریه‌ها دولت را دارای اختیار و پول و فاقد دانش و دولت موسسات خیریه را مطالبه‌گر، فاقد دانش نسبی و قدرت اجرا می‌دانند را بر هم بزنیم و نگاهی نو به هم داشته باشیم و راه متفاوتی را در حوزه رفاه اجتماعی ، بهزیستی، سلامت و … ایجاد کنیم. سعی کنیم ابعاد مختلف فقر و ابعاد مختلف مسائل را به‌درستی مطرح کنیم تا سیاست‌مداران آنها را درک کنند و جلوی بسیاری از اتلاف منابع و فسادها گرفته شود. چرا که دیدن واقعیت نقطه آغاز تغییر است و ما باید با کمک همدیگر واقعیت‌های تلخ جامعه را نشان دهیم و لزوم توجه به این واقعیت‌ها و تغییر رفتارها را پررنگ سازیم.
میدری در جمع‌بندی سخنان خود گفت: ما در وزارت حتما باید گوش شنوا باشیم و وظیفه ما همین است اما به شدت نیازمند یک ارتباط سازمان‌یافته هستیم به این شکل که بر حسب یک مشکل یا یک مطالبه، یک پروژه تعریف شود؛ نقش دولت و سازمان‌های مردم‌نهاد در آن پروژه مشخص شود و با همکاری و همراهی سازمان‌یافته در پیشبرد آن پروژه قدم برداشت و این هنری است که اگر هر جامعه‌ای به‌دست آورد آن زمان سرنوشت متفاوتی خواهد داشت؛ چرا که سرنوشت کشورها را قدرت سازمان‌دهی آنها و ایجاد هماهنگی در درون دولت و دولت با مردم است که تعیین می‌کند. اینجا نقطه شروعی برای تعریف پروژه‌هایی مختلف و پس از آن بررسی نقش شبکه ملی و نقش وزارت در پیشبرد آنها و آغاز یک همکاری چهار ساله از امروز است.
در ادامه و طی فرآیند قرعه‌کشی نمایندگانی از حوزه‌های مختلف موضوعی فعالین سازمان‌های مردم‌نهاد به بیان نظرات خود پرداختند که به صحبت‌های این افراد اشاراتی خواهیم داشت:
اولین فردی که به بیان نظرات و پیشنهادات خود پرداخت احمد قویدل؛ مدیر اجرایی و مشاور هیات مدیره کانون هموفیلی ایران بود
قویدل ضمن بیان سلام و موارد مرسوم گفت: من همیشه دلم می‌خواست به وزیر رفاه بگویم که «من همیشه برای وزرای رفاه غصه خورده‌ام» چون اصلا معلوم نیست که قرار است چه وزارتخانهای را اداره کنند؛ وزارتخانهای است به تمثیل شتر-گاو-پلنگ؛ در حیطه کار: هزاران کار ، در حیطه تعاون: موضوعی بزرگ‌تر، رفاه اجتماعی هم که دیگر هیچ؛ من همیشه غصه‌دار شما بوده‌ام و برایتان آرزوی موفقیت دارم چرا که این وزارتخانه کار دو الی سه وزارتخانه است. به جهت مشخص ساختن موضوع صحبت بنده که سلامت است و جهت عدم ورود به موارد دیگر؛ آن چیزی که وزارت رفاه در حوزه سلامت می‌تواند به آن رسیدگی کند تامین گردش نقدینگی حوزه سلامت است؛ متاسفانه مسئله جدی مطالبات داروخانه‌ها از تامین اجتماعی بسیار مشکل ساز شده است؛ چرا که پول بخش خصوصی وارد تامین اجتماعی می‌شود ولی دولت با تامین منابع خود از تامین اجتماعی از نقدینگی تامین اجتماعی می‌کاهد و امکان تسویه تامین اجتماعی با داروخانه‌ها فراهم نمی‌شود و شرکت‌هایی که توزیع دارو را برعهده دارند به دلیل طلب از داروخانه‌ها دیگر دارو توزیع نمی‌کنند و داروهای خاص که حتی در بیرون از این چرخه هم تامین نمی‌شوند نایاب می‌شوند. پس با این حساب اگر زنجیره تامین دارو توسط سازمان تامین اجتماعی که یک قطب اصلی اداره این موضوع است درست پیش نرود؛ بخش خصوصی اعم از شرکت‌های پخش، شرکت‌های تولیدکننده و… دچار دردسر می‌شوند. در همین لحظه واحد ما که در زمینه بیماران هموفیلی فعالیت دارد و داروهای بیمارانی که برای آنها نیاز حیاتی است و با آن زنده می‌مانند؛ توسط دو شرکت مسدود شده است و این شرکت‌ها دارو را در اختیار ما نمی‌گذارند به دلیل بدهکاری‌ای که ناشی از تامین اجتماعی و نتیجتا ناشی از دولت است؛ اساسا صورت‌حساب‌های تامین اجتماعی هم بسیار بسیار نامفهوم است و هیچ شفافیتی ندارد و همواره ما را دچار مشکل می‌کند. درخواست نظارت شما بر تمام این موارد را دارم. موضوع دیگر این است که پول‌های داروها به دانشگاه‌های علوم پزشکی می‌رود و معمولا به دلیل بی‌پولی این نهاد صرف حقوق اساتید این دانشگاه‌ها می‌شود و ورودی به چرخه نقدینگی نمی‌کند و مشکل ساز می‌شود. درخصوص موضوع مطرح شده توسط شما، راه ارتباط با تشکل‌ها راه تکی تکی نیست بلکه باید با ارتباط شبکه‌ای این فرآیند صورت پذیرد؛ لطفا تمامی شبکه‌های فعال را به رسمیت بشناسید و جهت استمرار این امر در کمیسیون‌هایی که مباحث را مورد بررسی قرار می‌دهند کارشناسانی از شبکه‌ها بپذیرید تا به مرور زمان به زبانی مشترک برسیم.
سخنگوی بعدی نشست امیرحسین ظهوریان؛ مدیرعامل جمعیت خیریه حمایت دارویی قطره بود
ظهوریان پس از عرض سلام و مراتب ابتدایی به بیان نظرات و مطالبات خود پرداخت: من از طرف جمعیت خیریه حمایت دارویی قطره که توسط دانشجویان دانشگاه داروسازی تهران و با دغدغه بیمارانی که داروخانه را بدون دارو ترک می‌کنند شکل گرفته است، در خدمت شما هستم. بنابر آمار موسسه ملی تحقیقات سلامت سالانه حدود ۲ درصد از جامعه ما به‌خاطر هزینه‌های سلامت به زیر خط فقر می‌روند؛ که این مسئله جمعیت بزرگی از کشور ما را شامل می‌شود، ذینفعان بسیاری از این مسئله با تشکیل صندوق‌ها و سازمان‌های مختلف سعی در حمایت از این موارد کرده‌اند اما لزومی برای توزیع عادلانه و حل سیستمی این مشکل وجود دارد. چند سال پیش وزارت رفاه نسبت به تشکیل سامانه‌ای اقدام کرد که کمک‌های موسسات خیریه و سازمان‌های مربوطه از ذیل آن سامانه صورت پذیرد که این سامانه متاسفانه نه‌تنها موجب بهبود نشد بلکه دردسرساز هم شد چراکه خلأهای بسیاری داشت و با همفکری سازمان‌های مردم‌نهاد صورت نگرفته بود و مشکلات ممیزی مالیاتی بسیاری را برای موسسات ایجاد کرده بود؛ در همین راستا درخواست داریم این سامانه با همفکری بیشتر موسسات راه‌اندازی شود تا توزیع عادلانه‌تری صورت پذیرد. مورد دوم هم لزوم توجه بیشتر شما به انتخاب مدیران و مسئولان انتصابی است که بیشترین تناسب را با محل منصوب شدن داشته باشند و با آنچه در متن جامعه می‌گذرد آشنا باشند.
سخنگوی بعدی نشست سرکار خانم فاطمه قمیشی؛ مدیرعامل انجمن معلولین ضایعات نخاعی استان تهران بود
فاطمه قمیشی که خود یکی از افراد دارای معلولیت هم است ضمن بیان سلام و تشریفات ابتدایی و ضمن توضیح کوتاه درخصوص فعالیت انجمن مربوطه به بیان نکات و مطالبات پرداخت: مهمترین هدف ما درخصوص افراد دارای ضایعات نخاعی آموزش است اما متاسفانه به دلایلی از مسیر اصلی خود که آموزش است دور شده‌ایم چرا که وسایل مصرفی، بهداشتی و توانبخشی که جزء لاینفک زندگی افراد آسیب نخاعی و جسمی حرکتی است بسیار پرهزینه هستند و تناسبی با کمک هزینه سازمان بهزیستی برای تهیه این لوازم مصرفی بهداشتی که ماهی ۶۰۰ هزار تومان است ندارند؛ برآورد هزینه ماهیانه زندگی یک فرد آسیب نخاعی حدود ۹ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است که منجر شده دو سوم کمک خیرین و توان و انرژی انجمن ما در سال‌های اخیر در راستای این امر گذاشته شود. ویلچرهای اهدایی سازمان بهزیستی هم متاسفانه از کیفیت خوبی برخوردار نیستند و باتوجه به عدم مناسب سازی فضاهای شهری در همان ماه‌های اول دچار شکستگی می‌شوند و کارآمدی لازم را ندارند. هزینه‌ی یک ویلچر مناسب در حال حاضر ۵۰ میلیون تومان و تشکچه روی ویلچر که حتما برای عدم ابتلا به زخم بستر مورد نیاز است ۱۶ میلیون تومان است که بسیار هزینه سنگینی است. درخواست ما از شما سامان دادن به این آشفته بازار است تا با همراهی شما و سرکار خانم مهاجرانی این معضل بزرگ برطرف گردد.
سخنگوی بعدی نشست سرکار خانم ساناز تبری؛ رئیس هیئت مدیره انجمن توانمندسازی و پیشگیری آشنا بود
ساناز تبری ضمن سلام و تشریفات ابتدایی به بیان نظرات و مطالبات خود در حوزه کارآفرینی اجتماعی و برون‌سپاری پروژه‌های پژوهشی و اجرایی به سمن‌ها پرداخت: احتمالا همه افراد با اهمیت کارآفرینی اجتماعی در سمن‌ها آشنا هستند. بنده قصد دارم در این گفتمان چند مولفه از کارآفرینی اجتماعی را در نظر بگیرم؛ زمانی که از کارآفرینی اجتماعی صحبت می‌کنیم اشاره داریم به یک حرکت مسئله‌مند؛ یعنی یک مسئله شناسایی می‌شود و برای حل آن یک پیشنهاد یا کسب و کار یا رویکردی در نظر گرفته می‌شود و موارد موفق بسیاری در بین سمن‌ها هم در این زمینه قابل ذکر است، به همین دلیل پیشنهاد دارم که یک گام جلوتر رویم و مسئله‌ای بزرگ‌تر را مطرح کنیم، به‌ویژه در زمینه موسساتی که امداد رسان نیستند و نگاه به ساختارهای کلان سازنده مسئولیت‌های اجتماعی دارند. بیاییم کارآفرینی را با دیدی معطوف به خود سمن‌ها نگاه کنیم؛ موسساتی که فعالیت‌هایشان متاسفانه به دلیل مسائل متعدد و باوجود توانمندی بسیار معطوف می‌شود به پروژه‌های کوچک و پتانسیل‌هایشان به درستی محقق نمی‌شود؛ بنابراین من به نمایندگی از تمامی سمن‌هایی که متشکل از متخصصین حوزه‌های مختلف و صاحب‌نظر در امور مختلف هستند پیشنهاد برون‌سپاری پروژه‌ها و طرح‌های وزارت‌خانه‌ها به سمن‌ها در سطوح مختلف اجرای پروژه، طرح پژوهشی و حتی سیاست گذاری را دارم. باتوجه به اینکه سمن‌ها با تماس عمیقی که با جامعه دارند ممکن است اطلاعاتی داشته باشند که بسیار عمیق‌تر و بهتر از افراد و گروه‌های دیگر این موارد را به نتیجه برسانند.
سخنگوی بعدی نشست جناب آقای منصوریان از پیشکسوتان و نامداران عرصه خیر بود
منصوریان با خطاب قرار دادن دکتر میدری و خانم مهاجری صحبت‌های خود را آغاز کرد: من ۸۳ سالم است ولی متاسفم و آرزو دارم که دستم می‌شکست و ۴۴ سال پیش پیشنهاد تشکیل وزارت رفاه را نمی‌دادم که نتیجه آن منجر به تشکیل سازمان بهزیستی شود؛ چرا که الان کاری که بهزیستی باید انجام دهد ولی انجام نمی‌دهد را سازمان‌های مردم‌نهاد انجام می‌دهند. ما دشمن شما نیستیم، ما رفیق شماییم؛ ما سازمان‌هایی همچون رعد را تشکیل دادیم تا جانباز این سرزمین فقط روی ویلچر و جهت نمایش در راهپیمایی ۲۲ بهمن نباشد بلکه آموزش به او بدهیم تا کارآمد گردد. اما اکنون با مشکلات زیادی در مجوزدهی به دلیل غرض‌ورزی‌های سیاسی مواجهیم؛ اعضای هیئت مدیره موسسات مختلف را به دلایل واهی و برچسب حمایت از احزاب سیاسی رد می‌کنند و مجوز صادر نمی‌کنند. غیر سیاسی‌ترین سازمان‌ها یعنی سازمان مردم‌نهاد هیچ فعالیت سیاسی را پذیرا نیستند به همین منظور خواهشمندیم که این را بپذیرید و برچسب سیاسی‌گری را به هیچ وجه به این سازمان‌ها نچسبانید.
سخنگوی بعدی نشست محمد جودی؛ مدیر برابری معلولان که خود نیز فردی دارای معلولیت است بود
محمد جودی ضمن سلام و تشریفات ابتدایی به بیان نظرات و مطالبات خود در زمینه بهزیستی، معلولان و هیئت وزیران پرداخت: چند درخواست کوتاه داشتم که به صورت تیتروار بیان می‌کنم: لطفا نهایت حساسیت را در انتخاب ریاست بهزیستی به‌کار ببرید چون واقعا آینده افراد دارای معلولیت به ریاست سازمان بهزیستی گره خورده است. درخواست دیگر بنده از شما این است که باتوجه به تعدد کارها و حوزه‌های مختلف فعالیتی وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی و سازمان بهزیستی، طرحی را داشته باشید که امور افراد دارای معلولیت را در سازمانی جدا از بهزیستی تنظیم کنید تا توجه بیشتری به افراد دارای معلولیت صورت پذیرد. از شما درخواست دارم که درمورد مصوبات هیئت وزیران درخصوص افراد دارای معلولیت و جانبازان از جمله مستمری و عیدی مددجویان که بسیار تبعیض آمیز است و موجب تبعیض میان جانبازان و معلولین می‌شود توجه لازم را داشته باشید؛ از جمله حق پرستاری و کمک هزینه معیشتی که رقم‌های متفاوتی برای معلولین و جانبازان در این زمینه درنظر گرفته‌شده است. مورد آخری که قصد طرح آن را دارم قانون حمایت از معلولان است که از سال ۹۶ تصویب شده و همواره به بهانه عدم تخصیص بودجه اجرا نشده است؛ عاجزانه از شما درخواست دارم که در فرآیند تامین بودجه امسال، بودجه کامل به این قانون تعلق بگیرد تا امکان اجرای آن فراهم گردد.
سخنگوی بعدی نشست احمد خاکی؛ مدیرعامل کانون حمایت از مراکز شبه خانواده کشور بود
خاکی ضمن بیان سلام و مراتب مربوطه به مطالب مختلفی در خصوص مشکلات و موانع مسیر موسسات خیریه، اشکالات برنامه توسعه هفتم، پیشنهادات برای حفظ موسسات خیریه و تعامل وزارت خانه با موسسات پرداخت: جناب آقای وزیر؛ حال موسسات و مراکز خوب نیست و در این دو سال اخیر خیلی از موسسات و مراکز در حال تعطیل شدن هستند. به دلایل مختلفی از جمله عدم حمایت از مسائل اجتماعی در برنامه توسعه هفتم؛ ما پیگیر مسائل مختلفی در این حیطه بودیم که مهمترین آن ماده ۱۷۲ است که نمود واقعی تبعیض است و فقط موسسات انگشت شماری را شامل می‌شود و معاف از مالیاتشان کرده است؛ اگر این مورد همه‌گیر شود حمایت و انگیزه‌ای برای تمام موسسات خیریه خواهد شد. وضعیت بد اقتصادی جامعه منجر به کاهش تعداد خیرین در مراکز شده است و ما باید به دنبال موسسات و افراد خارج از کشور برویم اما متاسفانه در این زمینه منع قانونی و امنیتی داریم و ورود پول از خارج از کشور با مشکلات زیادی مواجه است که انتظار حل شدن آن را داریم. موضوع حامل‌های انرژی منجر به شکستن کمر مراکز و موسسات شده‌اند؛ مراکز باید بیشترین هزینه‌ها را بابت این مسئله پرداخت کنند که می‌توان به آن توجه ویژه‌ای داشت. مسئله تأمین اجتماعی برای موسسات نیکوکاری و مراکز نگهداری هم مسئله بسیار دردناکی است؛ دریغ از یک درصد تخفیف برای موسسات نیکوکاری و کارکنانی که دارند خدمت به معلولین و ایتام انجام می‌دهند. طبق قانون و مصوبه هیئت وزیران، مجلس باید زمین به موسسات خیریه واگذار کند ولی دریغ از یک واگذاری در این چندسال اخیر که امیدواریم با پیگیری وزارتخانه و شخص جنابعالی این مشکل رفع گردد. درخصوص یارانه‌های مراکز تفاوت بسیار زیادی بین هزینه مصرفی و یارانه دریافتی وجود دارد که قابل توجه است. نکته دیگر هم اجرای ناقص ماده ۷ قانون حمایت از افراد دارای معلولیت است که الان یک‌چهارم یا یک پنجم مبلغ تعیین شده دریافت می‌گردد. درخواست تشکیل کارگروه‌ها و کمیسیون‌های ویژه جهت رسیدگی به موارد و مشکلات متعدد داریم چرا که مشلات بسیار است؛ بنده به شخصه ۹۹ مشکل را دسته‌بندی کرده‌ام که آمادگی دارم آن را به سمع و نظر شما برسانم.
سخنگوی بعدی نشست سرکار خانم گلناز گیلکی نظامی؛ مدیرعامل موسسه خیریه ایزد دوستان شمال بود
گلناز گیلکی نظامی ضمن عرض سلام و مراتب مربوطه به بیان مطالبی در خصوص مشکلات گیلان ناشی از مهاجرت‌های گسترده، هرم سنی سالمندی، افزایش آمار مادران سرپرست خانوار و ثبت طلاق‌های مهاجرتی پرداخت: ما در استان گیلان و استان‌های مشابه بالاترین هرم سنی و افزایش سالمندی را داریم که یکی از دلایل این امر مهاجرت جوانان از گیلان و عدم تمایل زوج‌ها در فرزندآوری مثبت یا حتی کارآمد است. مورد بعدی آسیب‌زا برای گیلان بالاترین مقدار مهاجرت نیروی انسانی غیر کارآمد و غیر موثر از شهرهای همجوار به شهر رشت و استان گیلان است که منجر به ایجاد مشکلات عدیده‌ای در استان و سمن‌های استان شده است که موارد را به شکل مکتوب به دفتر شبکه ملی ارائه خواهم داد. این مهاجرت‌ها متاسفانه منجر به طلاق‌های مهاجرتی نیز می‌شود و بر جمعیت زنان و مادران سرپرست خانوار استان می‌افزاید. معضل دیگری که در استان گیلان با آن مواجه هستیم خالی شدن روستاهای گیلان از نیروی جوان است که منجر به ناتوانی آنان در نگهداری و بهره‌برداری از زمین‌های کشاورزی می‌شود. با توجه به همه این موارد و موارد بسیاری که سمن‌های دیگر بیان کردند، پیشنهاد من برای بهبود ارتباط سمن‌ها با وزارتخانه تشکیل کارگروه مشورتی مشارکت سمن‌هاست؛ کارگروهی که پژوهشی، مشورت دهنده و ترویج دهنده باشد و به دبیری شبکه‌های ملی اداره شود و نماینده‌های فعال و مطلع هر استان هم در آن حضور داشته باشد. همچنین تقاضا داریم شرایطی را فراهم آورید که CSR بنگاه‌های اقتصادی اختصاص ویژه‌ای داشته باشد به سمن‌ها، به‌ویژه سمن‌های فعال در زمینه کارآفرینی اجتماعی. مسئله مادران سرپرست خانوار که متاسفانه امکان پرداخت بیمه تامین اجتماعی با رویکرد بازنشستگی، اشتغال و درمان را ندارند هم قابل توجه است چرا که یک سرمایه‌گذاری سراسر سود است؛ برای کودکان آنها سلامتی و درمان را حاصل می‌کند و برای مادر بازنشستگی و امکان ضمانت برای وام برداشتن فرزندان جهت توسعه خانواده.
سخنگوی بعدی محمد اربابی زابلی؛ مدیرعامل موسسه مهرانه امید مکران بود
اربابی که از جنوبی‌ترین نقاط کشور خودش را به تهران رسانده بود تا در این نشست صحبت کند پس از سلام و مراتب ابتدایی به بیان صحبت درخصوص مسئله فقر و بازماندگی از تحصیل و وضعیت کلی منطقه مهرستان استان سیستان و بلوچستان پرداخت: سیستان و بلوچستان استانی محروم نیست، استانی کم برخوردار است؛ از لحاظ راه‌های ارتباطی، زیرساخت آموزشی، زیرساخت بهداشت و درمان و زیرساخت‌های ورزشی کم برخوردار است. در سیستان و بلوچستان به‌ویژه شهر مهرستان، بر وام‌هایی که از سمت ارگان‌های حمایتی ازجمله بهزیستی و کمیته امداد به مردم داده می‌شود هیچ‌گونه نظارتی نمی‌شود معمولا در مسیر مربوطه هزینه نمی‌گردد و صرف مشاغل کاذب می‌گردد که همین امر منجر به ترویج سوخت‌بری در قالب مشاغل کاذب می‌شود؛ همین سوخت‌بری منجر به ترک تحصیل دانش‌آموزان دبیرستانی ما در جهت رفع فقر خانواده می‌گردد. نتیجه سوخت‌بری‌ها علاوه بر هدر رفت منابع گاهی منجر به تصادفات بسیار و افزایش معلولیت و قطع نخاع و فوت می‌گردد. ما در مناطق بسیاری مدارس فنی و حرفه‌ای احداث شده‌ای داریم که فقط یک سرایدار در آن است و از فقر کادر آموزشی رنج می‌بریم. از شما درخواست فعال شدن مراکز فنی و حرفه‌ای سیستان و بلوچستان و حمایت صنعتگران و تخصیص وام‌هایی که در قالب حمایت مشاغل بومی منطقه مثل سوزن‌دوزی می‌تواند موثر باشد را داریم.
سخنگوی بعدی نشست سرکار خانم افخم صباغ؛ بنیانگذار و عضو هیئت امنا موسسه مهر و ماه بود
صباغ پس از سلام و بیان مراتب ابتدایی به بیان مطالبی در مورد کودکان کار و کودکان بازمانده از تحصیل پرداخت: مایه خوشحالی است که جناب دکتر میدری در حوزه کودکان به‌خصوص کودکان فقر و بازمانده از تحصیل اطلاعات و پژوهش‌های بسیاری دارند و نسبت به موارد مطروحه بنده آشنایی کافی و یا حتی بیشتر از بنده دارند. موضوع کودکان کار موضوعی است که سال‌هاست متولیان متفاوت با آیین نامه‌های متفاوت را از سر گذرانده و تاکنون بودجه‌های مختلفی توسط سازمان‌های مختلف در زمینه حذف کار کودک حیف و میل شده است اما هنوز هم این مسئله حل نشده است. جمله‌ای از آقای میدری خطاب به ان جی او ها با این مضمون که «شما فقط غر می‌زنید. تا الان چه کار کرده‌اید؟» سبب خیر شد و منجر به یک کار پژوهشی علمی توسط موسسه مهر و ماه و موسسه رحمان شد و حاصل این کتاب پیشنهاد «۹ راهبرد اصلی برای اینکه چگونه می‌توان به حذف کار کودک رسید» بود. ما باور داریم که کار کودک می‌تواند از طریق راه‌های منطقی حذف شود که مهمترین آن اجرای مقاوم‌نامه ۱۸۲ برای از بین بردن بدترین اشکال کار کودک است. کار کودک ارتباط مستقیم با بازماندن از تحصیل دارد و در همین لحظه که ما اینجا هستیم تعداد زیادی از کودکان از تحصیل محروم شده‌اند. مسئله کودکان کار فقط کودکان کار خیابان نیست؛ مسئله کودکان کولبر، کودکان سوخت‌بر، کودکان کار خانه‌ها، مزارع و … به همه این‌ها باید توجه کرد. ریشه‌های کار کودک بسیار گسترده است و فقط مرتبط به اتباع و مهاجرین نیست و کمبودهای قوانین سیاست‌گذاری درست برای مهاجرین از دلایل عمده این امر است؛ تجربه‌های موفق دنیا در زمینه کودکان کار که در کتاب مذکور هم آمده راهکارهای خوبی برای حذف کار کودک است که می‌توان به آنها توجه کرد. آخرین نکته من این است که ما نیاز به وجود شبکه‌ای بین ان جی او ها در حیطه‌های تخصصی داریم.
پس از پایان سخنرانی متقاضیان منتخب بر حسب قرعه‌کشی، باتوجه به درخواست‌های بسیار حاضرین و با مساعدت جناب دکتر میدری فرصتی فراهم آمد تا شماری از حاضرین نیز در فرصت‌های کوتاه دو دقیقه‌ای به بیان نظرات خود بپردازند که در ادامه این موارد مورد اشاره قرار خواهند گرفت:
منیژه زواشکیانی رییس هیئت مدیره کانون مثبت زندگی کشوری اولین کسی بود که فرصت دو دقیقه‌ای سخنرانی برایش محقق شد
زواشکیانی پس از ارائه توضیحاتی در خصوص ماهیت مراکز مثبت زندگی از مشکلات مددجویان این مراکز گفت: جوانانی که آموزش‌های مهارت‌آموزی را در مراکز فنی حرفه‌ای مرتبط به این مرکز یاد می‌گیرند و آماده اشتغال می‌شوند با دریافت وامی اندک از طرف سازمان بهزیستی برای آغاز اشتغال حمایت می‌شوند که این مبلغ اصلا کافی نیست و ثمره آن فقط دستگاه برتر شدن بهزیستی در زمینه اشتغال بوده که البته بهتر است بگوییم دستگاه برتر وام اشتغال؛ من ۴۱ سال است که درحال کار در حوزه سلامت اجتماعی هستم و درد دارم، خواهشم این است که ارتباط بین حوزه‌های فعالیتی مختلف سازمان‌های مردم‌نهاد بیشتر شود و پلن‌بندی ویژه‌ای برای این حوزه‌ها صورت پذیرد؛ تا من مددکار بتوانم حمایت بهتری به مددجویان ارائه دهم.
فرصت دو دقیقه‌ای بعدی در اختیار مریم شهریاری عضو هیئت مدیره انجمن عالی مراکز غیردولتی توانبخشی معلولان کشور بود
شهریاری در این فرصت ضمن معرفی خود به‌عنوان نماینده ۲۸۰۰ مرکز توانبخشی و ۱۲۰ هزار معلول مستقر در این مراکز و ۶۰ هزار نیروی فعال در این مراکز معرفی کرد و گفت: دولت چهاردهم دو صحبت و دو اعتقاد داشته است: اجرای صحیح قانون و صدای بی صدایان بودن؛ اگر همین دو مورد را حل کنید به داد من رسیده‌اید؛ ۶ ماه است مصوبه من به من تحویل نشده و هزینه‌های هنگفتی را برای من ایجاد کرده است؛ ما با هزینه‌های اجاره، دارو و پوشک درگیر هستیم؛ مشکل طبق گفته مسئولین عدم تامین اعتبار است که من از جناب دکتر درخواست می‌کنم نسبت به رفع این مورد اقدام کنند.
فرصت بعدی صحبت دو دقیقه‌ای در اختیار علی همت محمودنژاد مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولین ایران بود
محمودنژاد با اشاره به اقدام برای پایان دادن به تبعیض سیستماتیک و نهادینه در حق معلولان از دکتر میدری جلسه با فعالین مدنی مرتبط به حوزه معلولین را مطالبه کرد و گفت: راه موفقیت برای شما در مسیر پیش رو این است که دستور بدهید اختصاص دادن مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها، هلدینگ‌ها و صندوق‌های وزارت رفاه به خارج از وزارت رفاه ممنوع گردد؛ بیایند و مسئولیت اجتماعی خود را با موسسات و سازمان‌های مردم‌نهاد انجام دهند. مشکل ویلچر معلولین هم ناشی از عدم وجود پیوست مربوط به معلولین در مصوبات کمیسیون‌های دولت است چرا که بهزیستی را ملزم به خرید وسایل تولید داخل کرده‌اند و وسایل تولید داخل هم در زمینه ویلچر و لوازم توانبخشی معلولین کیفیت لازم را ندارند که نتیجه آن خراب شدن سریع آنها است. تبعیض موجود بین حق پرستاری مراکز و منازل نیز مطالبه بعدی ماست؛ ما خواهان برابری پدر و مادر نگهدارنده فرزند معلول در خانه با پرستاران مراکز هستیم. درخواست دیگر ما هم تخصیص یک مشاور آگاه به موضوعات سازمان‌های مردم‌نهاد به رییس جمهور محترم است.
فرصت دو دقیقه‌ای بعد در اختیار نماینده خیرین مدرسه‌ساز بود
وی با بیان توضیحاتی درخصوص وضع موجود گفت: شرکت‌های شستا شرکت‌هایی هستند که ۶ هزار میلیارد دریافت کرده‌اند اما الان ۳۰ هزار میلیارد بدهی ظرف سه سال ایجاد کرده‌اند؛ درحالی که با این رقم مشکلات ۸۰ درصد جمع حاضر حل می‌شد. شما یک اقتصاددان هستید و می‌دانید برای رفع مشکلات مردم باید ثروت ایجاد شود و ثروت افراد از بین نرود؛ که بهترین راه برای این امر نظارت و جلوگیری از هدر رفت منابع در مسائل مختلف همچون همین شرکت‌های شستا است. مردم حضور خود را در همه زمینه‌ها ثابت کرده‌اند برای مثال یک سوم مدارس کشور را مردم ساخته‌اند و از این به بعد دیگر همه چیز در دست شما عزیزان است؛ لطفا کشور را ثروتمند کنید تا مشکلات حل شود.
فرصت دو دقیقه‌ای بعدی در اختیار سرکار خانم خدیجه عزیزی، کارشناس مترجم ناشنوایان استان کرمانشاه بود
عزیزی با اشاره به ۲۸ سال فعالیت خود در زمینه ناشنوایان گفت: من امروز اینجا هستم تا صدای ناشنوایان باشم؛ وظیفه من و دوستان برگزار کننده این بود که برای رعایت حال این دوستان از ابتدا مترجم ویژه ناشنوایان به این برنامه اختصاص دهیم اما در این امر قصور صورت گرفت مشابه تمام بخش‌های جامعه که در عدم توجه نسبت به ناشنوایان به سر می‌برد. گروه معلولین موجب سربلندی جامعه هستند و باید توجه ویژه‌ای به آنها کرد اما افرادی که به آنها خدمات می‌دهند را هم باید در نظر داشت؛ ما تحت عنوان گروه مترجمین ناشنوایان هیچگاه مورد توجه قرار نگرفته‌ایم و حتی بیمه هم نداریم. تعداد مترجمین سطح کشور بسیار کم است و نمی‌توانند پل ارتباطی کافی و مناسبی برای تمام ناشنوایان باشند؛ اگر به این بخش توجه شود و مشکل بیمه و حقوق ناچیز آنها حل شود ممکن است خود افرادی که خانواده ناشنوایان هستند به این حرفه بپیوندند و مشکل اشتغالشان حل شود. در زمینه اشتغال معلولین هم لطفا توجه ویژه‌ای شود تا این مشکلات حل گردد.
فرصت دو دقیقه‌ای بعدی اختصاص به طیبه شریف‌پور یکی از فعالین حوزه کودک داشت
وی صحبت‌های خود را با طرح یک سوال در خصوص شبکه یاری کودکان کار که منحل شده است و بیان توضیحاتی در خصوص این مجموعه آغاز کرد: به چه دلیل و به چه استنادی سازمان مردم‌نهادی که در تهران و شهرستان‌ها از سال ۱۳۸۲ فعالیت داشت و با عضویت چهل سازمان مردم‌نهاد در زمینه کودکان کار تلاش می‌کرد در سال ۱۴۰۰ منحل شد و جلوی کار این شبکه گرفته شد؟ سازمان‌های مردم‌نهاد از عشق، قلب و مهربانی نشئت گرفته‌اند و با درد جامعه آشنا هستند نباید به آنها برچسب سیاسی‌کاری زد و جلوی فعالیت آنها را گرفت؛ درخواست من از جناب آقای دکتر میدری این است که فرآیند مجوزدهی از ارگان‌های سیاسی، امنیتی گرفته شود و شهرداری‌ها و مراکز اجتماعی مشابه تمامی نقاط دنیا متولی این امر شوند.
فرصت دو دقیقه‌ای بعدی در اختیار نماینده مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران قرار گرفت
وی با اشاره به عملکرد ضعیف بهزیستی در دوره قبل گفت: در طول این سال‌ها امکان برقراری ارتباط با ریاست سازمان بهزیستی بسیار سخت بود و ایشان در طول این مدت در زمینه معلولین و به کل اموری که به عهده ایشان بود هیچ ترتیب اثری نداده‌اند و به‌جای کار کردن در حق معلولین، امتیازهای بسیاری را از آنها گرفته‌اند؛ سازمان بهزیستی تمام املاک تحت مالکیت خود که در آن، سازمان‌های مردم‌نهاد متفاوتی فعالیت داشته‌اند را طی این مدت پس گرفته و مشکلات زیادی را ایجاد کرده است. باید سازمان بهزیستی را از یک سازمان گداپرور به یک سازمان خدمت رسان تبدیل کنیم و اوضاع آن را بهتر کنیم. صحبت من این نیست که ما از شما چیزی بگیریم صحبت من این است که ما چه چیزی می‌توانیم به شما بدهیم و در خدمت شما هستیم در زمینه بهبود اوضاع سازمان‌های مردم‌نهاد.
فرصت بعدی دو دقیقه‌ای در اختیار دکتر بهروزنیا رییس انجمن مراکز توانبخشی کشور قرار گرفت
بهروزنیا با اشاره به محور دوم نشست «مشارکت سمن‌ها در پیشنهاد و اجرای پروژه‌های سطح کلان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی» خطاب به دکتر میدری گفت: طی چند سال گذشته تعامل سازمان بهزیستی با سازمان‌های مردم‌نهاد نابود شده است؛ سازمان بهزیستی کشور باید یک سازمان اجتماعی باشد و در گذشته ۱۹ سازمان غیر دولتی بنیان سازمان بهزیستی را گذاشته‌اند ولی الان دولتی شده که این اتفاق بزرگترین اشتباه صورت گرفته است. سازمان‌های مردم‌نهاد فعال در تمامی زمینه‌ها بازوهای اجتماعی و شرکای اجتماعی سازمان بهزیستی هستند و پیشنهاد بنده این است که در دوره آتی سازمان بهزیستی؛ نقش سازمان بهزیستی رگولاتوری باشد برای خدمات اجتماعی و ارائه خدمات به معلولین؛ مشابه وزارت ارتباطات که سازمان تنظیم مقررات دارد؛ سازمان بهزیستی با استفاده از ظرفیت نهادهای غیر دولتی و سمن‌ها می‌تواند تمام خدمات را به جامعه معلولین با بهترین کیفیت ارائه دهد؛ البته به شرط وجود باور به سازمان‌های مردم‌نهاد. دیدگاه تقابل یک سمن قدرتمند با سازمان بهزیستی و روبروی آن قرار گرفتن باید از ذهن این سازمان حذف شود و انتخاب مدیر جدید سازمان بهزیستی باید هوشمندانه و با توجه به تمام این موارد باشد. لطفا در دوره جدید به سازمان‌های مردم‌نهاد میدان دهید و آنها را توانمند کنید و به آنها اعتماد کنید، قطعا نتیجه خوبی در انتظار شما خواهد بود.
زمان دو دقیقه‌ای بعدی در اختیار ناهید کلوشانی مدیرعامل بنیاد خیریه معلولین ایرانیان بود
کلوشانی ضمن بیان توضیحاتی در خصوص این بنیاد به ریاست سازمان بهزیستی اشاره کرد و گفت: مهمترین دغدغه ما ریاست‌های سازمان بهزیستی کشور است؛ یعنی اگر شما نتوانید رییسی را که دانش او مرتبط با سازمان بهزیستی کشور باشد انتخاب کنید مشکل بسیاری خواهیم داشت، مشابه سال‌های گذشته. سازمان‌های مردم‌نهاد باید قوی شوند و دغدغه رییس سازمان بهزیستی و انسان‌های اطراف او باید دغدغه افراد دارای معلولیت داشته باشند و بی طرفانه تصمیم‌گیری کنند. در انتها آرزوی موفقیت در این مسیر برای شما دارم.
فرصت بعدی در اختیار آقای فریدی از نمایندگان کانون مثبت زندگی کشور قرار گرفت
فریدی با اشاره به انگیزه فعالیتی خود در تأسیس مراکز مثبت زندگی اشاره‌ای به سرگذشت این مراکز داشت و گفت: من به این دلیل اینجا هستم که آسیب‌های مختلف اجتماعی را به چشم خود دیده‌ام و دو درخواست از حضور شما دارم: ۱- آیین نامه اجرایی مراکز مثبت زندگی که در دوره قبل به دلیل عدم حمایت وزیر تعاون رد شده است را مجدد از سر بگیرید تا در هیئت دولت تصویب شود. ۲- ما سه سال است که با رییس بهزیستی نتوانسته‌ایم دیداری داشته باشیم؛ به همین دلیل خواهش دارم که با انجمن‌ها و کانون‌هایی که زیر نظر بهزیستی فعالیت دارند جلسه‌ای تشکیل داده شود.
آخرین نماینده از سازمان‌های مردم‌نهاد که در این نشست فرصت صحبت پیدا کرد زهرا حاجی‌زاده مدیرعامل انجمن حمایت و یاری آسیب دیدگان اجتماعی (احیاء ارزش‌ها) بود
حاجی‌زاده به بیان مواردی در زمینه زنان و کودکان متاثر از ایدز پرداخت و گفت: ما پارسال خطاب به وزیر محترم نامه‌ای نوشتیم و طی آن درخواست کردیم حق کار کردن از مادران حامی سلامت که با ویروس HIV در حال زندگی هستند طبق ماده ۶ قانون کار نباید از آنها گرفته شود. امکان تشکیل تعاونی برای این مادران هم برای ما فراهم نشد و مورد طرد قرار گرفتیم. بسیاری از مادران ما از اثرات ناشی از انگ و تبعیض وارده به آنها اقدام به خودکشی می‌نمایند؛ خواهش ما از شما تنظیم قانونی با مضمون حق کار داشتن مادران متاثر از ویروسHIV است.
پس از صحبت ۲۱ نماینده از سازمان‌های مردم‌نهاد فرصت به صحبت پایانی جناب دکتر میدری؛ وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی رسید
میدری در پاسخ به موارد مطرح شده گفت: ضمن سپاس از تمام دوستان؛ تمام مطالب مطرح شده را تصدیق می‌کنم و آنها را در سطح ملی می‌دانم و آنها را به تمام نقاط سرزمین‌مان تسری می‌دهم و از اهمیت آنها آگاهم. به دلیل کمبود وقت، امکان ورود به تمام مسائل برای من فراهم نیست و به اندازه چند برابر مطالب مطرح شده توسط دوستان باید در این زمینه‌ها صحبت شود؛ به همین دلیل کاری که می‌توان انجام داد این است که جلسه دیگری با فاصله زمانی دو سه هفته دیگر در فضای مجازی برقرار شود تا تمام این مطالب بررسی و پاسخ اجرایی برای این سوالات تنظیم کرد. من در مجموع چند نکته بیان می‌کنم چون دیدگاه اجرایی کردن تمام مسائل بسیار کار می‌برد و احتیاج به تغییر روش‌های ما و روش‌های حاضر در موسسات دارد.
وی در ادامه با اشاره به قرار داشتن در ابتدای مسیر گفت: از آن‌جایی که هنوز ابتدای کار است بهتر است سنگ‌هایمان را وا بکنیم و بی‌پرده باهم گفتگو کنیم و بعد به بررسی مسائل بپردازیم. ابتدا آنچه که در دولت باید انجام شود این است که مسائل باید در سطح افقی حل شود اما زمانی که این اتفاق نمی‌افتد، حل مسائل به سطح عمودی منتقل می‌شود و نتیجتا قابل حل نخواهد بود؛ یعنی اینکه ارتباط انجمن معلولین باید با معاونت سازمان توانبخشی برنامه‌ریزی شود آن هم نه فقط در سطح تهران بلکه در تمام کشور؛ چون برخی مسائل، قابل حل در سطح همان منطقه و یا شهرستان هستند و احتیاج به دخالت وزیر و تجمیع شدن ندارند. بنابراین راهکار سازمان‌دهی ارتباطات ما نیاز به فکر کردن دارد؛ برای مثال در موضوع کودکان کار ما بسیاری از ارزش‌هایمان را از کشورهای دیگر دریافت کرده‌ایم ولی واقعیت‌ها را نگاه نمی‌کنیم و بر «حذف کار کودک» پافشاری داریم؛ در حالی‌که گستردگی کودکان کار که بعضی از آنها کودکان غیر ایرانی هستند و درصد مشخصی هم ندارند بسیار زیاد است؛ ولی می‌توان حداقل چند کار برای بهبود زندگی آنان انجام داد؛ آموزش دیدن، تحت تست‌های ادواری و پوشش درمان قرار گرفتن از جمله این موارد است. در یک طرف افرادی هستند که مسئله را به کل حذف می‌کنند و می‌گویند این‌ها ایرانی نیستند ولی به هرحال کودک که هستند و باید خدماتی به آنها داد و در سمتی دیگر افرادی هستند که می‌گویند نباید اصلا این‌ها کار کنند؛ حالا در چنین شرایطی در اقتصاد می‌گوییم که گزینه دوم چیست و اگر نمی‌توان این کار را کرد چه باید کرد؟ که در پاسخ می‌گویند اگر قدم دوم را برداریم به قضیه کودکان کار رسمیت بخشیده‌ایم. این در حالی است که پای این تقابل ایستاده‌ایم و بر سر وضعیت موجود پافشاری می‌کنیم در حالی که باید درمورد وضعیت حقیقی و ممکنات صحبت کنیم و به ایده‌آل‌هایمان که از هم زیاد دور نیست هم توجه کنیم و با تغییر نگاه و ظرفیت‌ها حرکت کنیم.
میدری در ادامه با اشاره به صحبت دکتر پزشکیان درخصوص دانشگاه‌ها درخصوص تعدد تعداد دانشگاه‌ها در ایران و میزان کم بهینه بودن آنها سخن گفت: ما وقتی موضوع عدم بهینه بودن دانشگاه‌ها را در اقتصاد بررسی می‌کنیم می‌بینیم که این موضوع به همه‌‌جا سرایت کرده؛ برای مثال در حال حاضر حدود ۲۵ تا ۲۷ خط هوایی در کشور داریم اما در ترکیه که پنج برابر ما حمل و نقل هوایی دارد، این تعداد پنج یا هفت مورد است؛ ما همه واحدهایمان کوچک ولی متعدد شده‌اند که مقصر بخشی از این اتفاقات دولت و قوانین ماست ولی بخش دیگر به طرف مقابل بر می‌گردد، شما در شبکه ملی که واحدهای مختلف را جمع کرده و یکی کرده کار بزرگی انجام داده‌اید اما باید بتوان در آن به انسجام نظری و انسجام سازمانی رسید تا امکان گفتگو بین دولت و بخش خصوصی و سازمان‌های مردم‌نهاد را بیشتر کرد.
وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی با اشاره به مسائل مطرح شده گفت: برخی مسائل مطروحه به تغییرات بزرگی احتیاج دارد که شما خیلی می‌توانید در آن موثر باشید برای مثال درخصوص عدم پرداخت به موقع هزینه‌های داروخانه‌ها که توسط آقای قویدل مطرح شد؛ ما در حال حاضر داریم بیش از ۳/۵ میلیارد دلار دارو و تجهیزات وارد می‌کنیم که در سال ۸۹-۹۰ این رقم ۸۰۰ میلیون دلار بوده که ناشی از افزایش قیمت دارو و مسئله‌ساز است. ما برای رسیدن به «برابری در سلامت» که شعار دکتر پزشکیان است و در دنیا هم وجود دارد و نتیجه آن ارائه خدمات خوب در بخش توانبخشی و سلامت است؛ چاره‌ای نداریم جز این که سیستم ارجاع را در ایران به‌وجود بیاوریم؛ و این امر در تمامی دولت‌ها و برنامه توسعه هفتم هم مطرح بوده، اما متاسفانه ما همیشه در اجرا منحرف شده‌ایم؛ به دلیل فشار گروه‌های ذینفع، نبود اهتمام کافی، نداشتن پشتوانه اجتماعی و خیلی از مسائل دیگر که موجب شده ما در برابری در سلامت مشابه برابری در آموزش عقب نشینی کنیم؛ عامل وقوع این مسئله به یک نیروی مردمی عظیم بستگی دارد چرا که برابری در سلامت بعد از جنگ جهانی اول و دوم ایجاد شد؛ دقیقا زمانی که خانم‌ها در پشت جبهه به سربازان کمک کردند و بزرگی این جنگ، جنگ را به میان زنان هم کشید و این همدلی و همراهی خانم‌ها و توده‌ها در این جنگ این باور را در آنان ایجاد کرد که وقتی در کشته‌شدن‌‌ها برابر هستیم در زنده ماندن هم باید برابر باشیم؛ چرا سلامت من باید با مسئولین فرق داشته باشد؟ و این امر منجر به تغییر شد؛ پس در نتیجه برای ایجاد این تغییر باید نیروی مردمی پشت این کار باشد، وگرنه با درهای بسته مخالفین پرقدرت روبرو خواهیم شد. لازم است سیستم درمانی ویژه‌ای دوباره طراحی شود و این امر بدون حضور نیروهای مردمی امکان‌پذیر نیست. ایده‌های کلی اجرایی کردن این امور احتیاج به صحبت کردن و بررسی بیشتر آن باهم دارد.
میدری ادامه داد: تمام مسائلی که شما مطرح می‌کنید نوک کوه یخ است؛ وقتی جایی را قصد دارید درست کنید می‌بینید که به دلایل مختلفی یک طرف دیگر خراب می‌شود و این است که صبوری بیشتری را می‌طلبد و نیاز به بازطراحی مجدد سیستم‌ها دارد؛ طراحی مجدد سیستم هرکدام از این مسئله‌ها ۶ ماه زمان می‌برد؛ برای مثال در فرآیند اصلاح سیستم مالیاتی متناسب موسسات خیریه باید کارگروهی متشکل از سازمان‌های مردم‌نهاد، ما و سازمان مالیاتی تشکیل شود و پنج شیش ماه کار طراحی صورت پذیرد؛ چرا که کار اصولی کردن بسیار سخت است و برای داشتن یک سیستم مالیاتی روان اصلاح‌شده باید همین کار را کرد. دغدغه‌های امنیتی که موجب نگرانی شما عزیزان شده را من هم کاملا مطلع و معتقد به حذف موانع هستم اما باید مقداری خودمان را آن طرف میز هم بگذاریم و به اهمیت مسئله امنیت واقف گردیم و به امکان عدم کنترل دستگاه بر تعداد زیاد موسسات توجه کنیم؛ البته که این ترس نباید منجر به محدود کردن شود ولی باید منطق طرف مقابل را هم فهمید و به وظیفه مهم آنها احترام گذاشت، اما اینکه چگونه می‌توان هم امنیت را داشت هم گسترش موسسات مردمی؛ باید آن را گذاشت روی میز و وارد مذاکره شد و بررسی کرد؛ مشابه اتفاقاتی که در جمعیت امام علی افتاد و گفتگوهای زیادی انجام شد. یک تغییر نگاهی که باید داشته باشیم این است که با تشکیل سازمان مستقل، مشابه درخواست تشکیل سازمانی مختص معلولین مسئله حل نمی‌شود و باید به بازطراحی سیستم‌ها پرداخت؛ به همین دلیل درخواست دارم که فرصتی باشد تا به بررسی تمام مسائل بپردازیم و در هفته‌های آتی با تشکیل جلسه‌ای مجازی مجددا به مرور موارد بپردازیم؛ حقیقت این است که ما احتیاج به ارتباطی مستمر و سازمان‌یافته داریم تا بتوانیم موارد موجود را پیش ببریم. پس انشاالله قرار آتی ما ظرف یکی دو هفته آینده با حضور تمام عزیزان در بستر مجازی خواهدبود تا شرایط حضور موسسات شهرستانی هم آسان‌تر گردد.
پایان برنامه با اهدا صلوات به روح مرحوم سلیمی آشتیانی از فعالین با سابقه عرصه خیر همراه شد. همچنین تقدیری از جانب شبکه ملی موسسات نیکوکاری و خیریه و به نمایندگی از موسسات نیکوکاری و خیریه و سازمان‌های مردم‌نهاد فعال در سراسر کشور از جناب آقای دکتر میدری با اهدا هدیه‌ای که محصول فعالیت یکی از سازمان‌های مردم‌نهاد «مدرسه کودکان کار صبح رویش» بود، صورت پذیرفت.
همچنین قابی زیبا از تعامل وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی و جامعه مدنی در پایان مراسم در مقابل دوربین‌های خبرنگاران نقش بست که امید بخش فردایی روشن برای سازمان‌های مردم‌نهاد و جامعه هدف آنها شد.
