دکتر فاطمه خاندانی: افراد دارای اختلال طیف اُتیسم در بزرگسالی فراموش می‌شوند

وی در پاسخ به این سؤال که چه چیزی او را به سمت تأسیس موسسه تخصصی اُتیسم کشانده است تعریف کرد: در خانواده ما فرهنگ کار خیر حکم فرما بود. خوب به یاد دارم که پدر برای کودکان نیازمند سرپرستی که در مراکز نگهداری بهزیستی زندگی می‌کردند در خانه‌مان مهمانی می‌داد. آن‌ها معمولاً سوار بر یک اتوبوس به خانه می‌رسیدند و یک صبح تا غروب از تجربه مهمانی رفتن در بستر یک خانواده که در آن احساس امنیت داشتند لذت می‌بردند. من از کودکی شاهد محبت پدر و مادرم که بر سر افراد نیازمند سایه می‌افکند بودم. این شاید دلیلی بود بر ورود من به حرفه یاری‌رسان و کار خیر. من این نقش را حتی در بازی‌های کودکی هم برعهده می‌گرفتم و دوست داشتم به دیگران کمک کنم. مثلاً در خاله‌بازی نقش دکتر را داشتم دیگر هم‌بازی‌هایم را معاینه و معالجه می‌کردم. در بزرگسالی هم همین مسیر را دنبال کردم دوست داشتم دکتر بشوم ولی دست تقدیر مرا روی صندلی «مهندسی صنایع غذایی» در دانشگاه نشاند. در سال‌های دانشجویی کار داوطلبانه را کنار درس انتخاب کردم و در انجمن متخصصان علوم غذایی فعال بودم. پس از دانشگاه نیز در یک کارخانه به عنوان مدیر فنی مشاور راه اندازی کارخانه استخدام شدم. این اما مرا راضی نمی‌کرد همیشه از خود می‌پرسیدم: «من قرار بود دکتر بشوم پس در این جایگاه چه می‌کنم؟!»

دکتر خاندانی با اشاره به اینکه کارآفرینی یکی دیگر از دغدغه‌های ذهنی او بوده است تا بتواند از این طریق یاری رسان باشد گفت: پس از ازدواج با همسرم تصمیم گرفتیم تا در «اقلید استان فارس» کارخانه‌ای برای تولید «سبزی خشک»، «میوه خشک» و «بسته‌بندی حبوبات» تأسیس کنیم. در سال ۸۲ این طرح بسیار نو بود و به همین واسطه بنده به عنوان «زن نمونه کشوری» و طرح نیز «طرح نمونه کشوری» انتخاب گردید. اما با توجه به شرایطی کارخانه را واگذار کردیم و به تهران بازگشتیم.

وی با تاکید بر به اینکه به دنیا آمدن فرزندش پرهام؛ نقطه عطفی برای پرداختن به رویای کودکی بوده است اظهار داشت: با دریافت خبر مادر شدنم، فهمیدم که باید برای تربیت هرچه بهتر فرزندم مطالعات روانشناسی داشته باشم این مطالعات قلبم را آرام می‌کرد هرچه جلوتر می‌رفتم بیشتر علاقه‌ام را به حوزه روانشناسی می‌یافتم.

فاطمه خاندانی افزود: اینگونه متوجه شدم که می‌توانم رشته روانشناسی را در مقطع کارشناسی ارشد دنبال کنم و به چیزی که می‌خواهم نزدیک شوم. آن سال‌ها تغییر رشته از مهندسی  و دنیای تحلیل و حل کردنی به دنیای انسانی بسیار سخت بود اما من به حرف دلم گوش دادم و در این رشته مشغول به تحصیل شدم.